Doğa Evi

Çok değil bundan 15-20 yıl önce domatesler şimdiki gelinlik kızlar gibi miydi? Yoksa irice biraz yamuk yumuk ve hatta bir kısmı bozulmuş gibi miydi?. Şimdilerde marketlerde aldığımız domatesler, gelinlik kız gibiler; kıpkırmızı rengi, tamda domates görüntüsü gibi! . Peki ya tadı, kokusu, en önemlisi gerçekten yediğimiz domates mi? Yoksa domates şeklinde bir katil mi?  

Şanlıurfa Doğa Evinde bir grup genç, eski kerpiç köy evini tamir ederler, erik bahçesinin içerinde 1000-1500 köklük domates, biber, kabak, patlıcan ekerler. Buraya kadar her şey normal gibi,  gençler kendileri arasında karar alır ve fide (Şetil) ekmek yerine doğada olduğu gibi tohum ekmeye karar verirler. Çünkü tohum emek ve sabır ister. Kurdun kuşun hakkını da düşünürler. Tohumlar özel olarak araştırılır ve en ücra köylerde son yerel tohumlara ulaşırlar. İçerisine biraz sevgi ve hayal koyarak aynı atalarımızın dediği gibi “ Kurda, Kuşa , Aşa “ der ve toprağa serperler.

Doğa Evi’nde sadece  tohum değil, sanat ve kültürel etkinliklerde ekilir. Kerpiç sıvalı evin bir odasında kültür faaliyetleri yapılır: Ücretsiz tiyatro eğitimleri, güzel sanatlar kursu için sanat çalışmaları yapılır. Sanatın doğadan geldiğine inanan gençler doğayla sanatı birleştirir. İşte burası Şanlıurfa Doğa Evidir. Ekinle, İnekle, tavuk, kirpi, kedisi ve daha ismini yazamadığımız bütün canlılarıyla bir bütündür.

Gençler doğaya ve sanata sahip çıkarken bizlerde bu Şanlıurfalı gençlere sahip çıkmalıyız. Kaybetmek üzere olduğumuz yerel domatesimiz gibi yüz çevirmemeliyiz.